11 lutego b. r. obchodziliśmy Światowy Dzień Chorego, który został ustanowiony przez św. Jan Paweł II, 13 maja 1992 roku. Kościół powszechny w tym dniu wspomina objawienie Matki Bożej w Lourdes (w tym roku 160 rocznicę). Św. Jan Paweł II ustanawiając Światowy Dzień Chorego zaznaczył że: „Ma on na celu uwrażliwienie Ludu Bożego i – w konsekwencji – wielu katolickich instytucji działających na rzecz służby zdrowia, oraz społeczności świeckiej, na konieczność zapewnienia lepszej opieki chorym, pomaga chorym w dowartościowaniu cierpienia na płaszczyźnie ludzkiej, a przede wszystkim na płaszczyźnie nadprzyrodzonej; włączenie w duszpasterstwo służby zdrowia wspólnot chrześcijańskich, rodzin zakonnych, popieranie coraz cenniejszego wolontariatu.”

W naszej parafii tego dnia podczas Msza św. o godzinie 110:00 w sposób szczególny modliliśmy się w intencji osób chorych, zgromadzonych w świątyni. Po homilii został udzielony sakrament namaszczenia chorych, a po zakończeniu Eucharystii odbyło się nabożeństwo w sposób lourdski, któremu przewodniczył ks. proboszcz Andrzej Jakubowicz.

Namaszczenie chorych, sakrament w naszym Kościele katolickim, a także w innych kościołach udzielany jest wiernym w wypadku poważnej lub grożącej śmiercią choroby. Mogą go również przyjmować osoby w podeszłym wieku wiele razy. Namaszczenie chorych obok spowiedzi i Komunii Świętej (zwanej wtedy wiatykiem) jest nazywane sakramentem chorych. Jeżeli chory nie może się spowiadać, sakrament własną mocą odpuszcza grzechy o ile chory pragnie dostąpić przebaczenia. Namaszczenie chorych jest piątym z katalogu siedmiu sakramentów. Jego materię i formę reguluje w Kościele katolickim Konstytucja Apostolska papieża Pawła VI Sacram Unctionem Infirmorum z 30 listopada 1972 roku.

5 lutego, w wielu kościołach w Polsce, kapłani święcili chleb i wodę na pamiątkę wspomnienia św. Agaty. Za wstawiennictwem tej świętej mają one chronić nas i nasze domostwa od niebezpieczeństw pożaru i od innych przeciwności.

W naszej Sarnackiej parafii pielęgnujemy tą piękną ludową tradycję, która jest przejawem kultu dziewicy i męczennicy z Katanii na Sycylii. W kościele parafialnym miało miejsce poświęcenie wody i chleba na Mszach św. o godz. 7;00 i 17;00. Korzystając z okazji przybliżamy sylwetkę świętej, która jest naszą wspomożycielką szczególnie w czasie pożarów.

Imię „Agata” z języka greckiego znaczy „dobra”. Tradycja wskazuje, że św. Agata pochodziła z Sycylii z rodu rzymskiego. Odznaczała się niezwykłą urodą. Żyła w latach 235-251, za panowania cesarza Decjusza (249-251). Za panowania tego cesarza doszło do jednych z najkrwawszych w historii prześladowań chrześcijan. Agata po przyjęciu wiary w Jezusa złożyła ślub czystości i odrzuciła rękę prefekta Katanii Kwincjusza. Ten w akcie zemsty kazał ją uwięzić i po okrutnych torturach spalić na rozżarzonych węglach. Mieszkańcy Sycylii, żyjąc w sąsiedztwie wulkanu Etna często byli doświadczani niszczycielskim ogniem z wulkanu, którego wybuchy niszczyły ludzkie osiedla i pola oraz zagrażały życiu mieszkańców. Tradycja głosi, że w czasie wybuchu wulkanu w rok po śmierci Agaty mieszkańcy miasta Katania na Sycylii zwrócili się o pomoc do swojej świętej rodaczki i zostali ocaleni. Na pamiątkę tego wydarzenia powstał zwyczaj błogosławienia w dniu dzisiejszym chleba jako znaku dobroci oraz wody jako pomocy chroniącej przed niebezpieczeństwem ognia.

Przez wstawiennictwo św. Agaty polecamy Bobu nasze domostwa i prosimy aby opiekowała się całą naszą wspólnotą parafialną.

Święta Agato. Módl się za nami!

2 lutego Kościół katolicki obchodzi święto Ofiarowania Pańskiego. Czyni to na pamiątkę ofiarowania przez Maryję i Józefa syna, Jezusa, w świątyni jerozolimskiej. W polskiej tradycji jest to też święto Matki Bożej Gromnicznej. 2 lutego przypada także Dzień Życia Konsekrowanego. Siostry i bracia zakonni, podobnie jak Jezus w świątyni Jerozolimskiej, ofiarowują swoje życie na wyłączną służbę Bogu.

Według Ewangelii Jezus, zgodnie z prawem żydowskim, jako pierworodny syn był ofiarowany Bogu w świątyni jerozolimskiej. Wtedy też starzec Symeon wypowiedział proroctwo nazywając Jezusa „światłem na oświecenie pogan i chwałą Izraela”. Dlatego święto to jest bogate w symbolikę światła. W Jerozolimie, gdzie Ofiarowanie Pańskie obchodzone było już w IV w., odbywały się – zazwyczaj nocą – uroczyste procesje ze świecami. Liturgiczną datę święta wyznacza upłynięcie czasu oczyszczenia Maryi po urodzeniu dziecka.

W Polsce to święto ma charakter maryjny – Matki Bożej Gromnicznej. Tak jak Maryja wniosła Jezusa do świątyni jerozolimskiej, tak też przynosi światło wierzącym. W kościele dokonuje się poświecenia gromnic. Zapalone gromnice daje się do rąk konającym.

Na znak zawierzenia Maryi w czasie klęsk, szczególnie podczas burzy, w domach i gospodarstwach, również zapala się gromnice. Jako gromnice służą też świece chrzcielne, kiedy to w życie nowo ochrzczonej osoby wkracza światło wiary, która prowadzi przez życie.

W tym dniu, już tradycyjnie, w naszej parafii dzieci przygotowujące się do I Komunii świętej podczas Mszy świętej, w obecności swoich najbliższych otrzymały modlitewniki. Modlitewnik to swego rodzaju „światło”, które pozwala dobrze przygotować się do Sakramentu pokuty i pojednania i będzie pomocą w rozmowie z Bogiem w życiu dziecięcym i młodzieńczym.

W tym dniu w sposób szczególny polecaliśmy Bogu przez wstawiennictwo Maryi rodziców, przygotowujące się wraz ze swoimi rodzicami do pierwszej spowiedzi i swojego pierwszego pełnego uczestnictwa w Eucharystii.

20 stycznia b. r. w Sarnakach odbył się II parafialny konkurs kolęd i pastorałek „Śpiewajmy Panu”. Inicjatywa, skierowana do dzieci i młodzieży, w tym roku zgromadziła 34 uczestników.

Nasz parafialny konkurs w założeniu ma za cel spotkanie rodzinne połączone ze śpiewem kolęd i pastorałek z nutką rywalizacji.

W sali katechetycznej sarnackiego wikariatu zebrała się pokaźna grupa uczestników wraz towarzyszącymi im rodzinami. Konkurs przebiegał w duchu rodzinnej biesiady. Każdy uczestnik po zakończeniu swojego występu został nagrodzony gromkimi brawami od publiczności. Po części zasadniczej przyszedł czas na podsumowanie. Każdy uczestnik dostał pamiątkowy dyplom, a wyróżniający się soliści zostali nagrodzeni upominkami. Nasze parafialne zmagania wygrała Blanka Bąk, a wśród uczestników i publiczności prawdziwą furorę zrobił dwulatek Sebastian Miłkowski.

Gratulujemy wszystkim uczestnikom odwagi i talentu wokalnego. Dzięki takim spotkaniom poznajemy piękne polskie kolędy i pastorałki. Natomiast duch rywalizacji pomaga szlifować umiejętności wokalne i odkrywać nowe talenty muzyczne. Już dzisiaj zapraszamy za rok na kolejny konkurs.